AHLAT KÜLTÜR SANAT VE ÇEVRE VAKFININ ALDIĞI ÖDÜLLER, TEŞEKKÜRLER VE SERTİFİKALAR...

ANLAT KÜLTÜR SANAT VE ÇEVRE VAKFININ ALDIĞI ÖDÜLLER, TEŞEKKÜRLER VE SERTİFİKALAR

Ahlat'tan Geçecek Demiryolu'nun Güzergahının Değiştirilmesi Hakkında Cumhurbaşkanlığı Yazısı

Ahlat'ın Dünya Kültür Mirası Listesi'ne Alınması Hakkında Turizm Bakanlığı Yazısı

Ahlat'tan Geçecek Olan Demiryolunun Güzergahının Değiştirilmesi Hakkında Kültür Bakanlığı Yazısı

Ahlat'tan Geçecek  Demiryolu Güzergahının Değiştirilmesi Hakkında Ulaştırma Bakanlığı Yazısı

Ahlat Kültür Sanat ve Çevre Vakfının Ankara Kitap Fuarına Katılması Nedeniyle Aldığı Teşekkür Belgesi

KAMRAN İNAN ARAMIZDAN AYRILDI

KAMRAN İNAN ARAMIZDAN AYRILDI

Bitlis, ekonomik, sosyal, kültürel, modernleşme ve çağdaşlaşma parametreleri çerçevesinde ülkenin alt sıralarında yer almasına karşın, yetiştirdiği bilim, politika, sanayi, ticaret ve edebiyat alanlarında pek çok ili gerilerde bırakarak kendine zirvede bir yer edinebilmeyi başarmış bir ilimizdir.

Cemil Özgür, Ahmet Eren, Prof.Dr.Ali Oto,  Prof. Dr.Öztekin Oto, Prof.Dr. Ahmet Rumeli, Prof.Dr. Necdet Adabağ, Prof.Dr. Halil Değertekin, Nihat Özdemir gibi marka isimlerin yanında özellikle dış politika alanında bir döneme imzasını atan, deneyimlerini 12 adet kitap ile Türk insanına aktaran Kamran İnan’da bunlardan biridir.

Kamran İnan,   1929 yılında Bitlis Hizan’da doğdu, öğrenim yıllarının ilk bölümünü, ailesinin zorunlu göçe tabi tutulması nedeniyle Bursa’da tamamladı. Bursa Erkek Lisesini bitirdi. Ardından Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesini bitirdi. Daha sonra Cenevre Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesini bitirdi ve aynı üniversitede  Hukuk Doktorasını yaptı.

Kamran İnan, İngilizce, Fransızca, İtalyanca ve Kürtçe biliyordu. Birleşmiş Milletler nezdinde Büyükelçi ve daimi Temsilcilik görevlerinde bulundu. Türkiye’ye döndüğünde, Cumhuriyet Senatosu Üyeliği  ve  Bitlis Milletvekilliği, Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı,  Güneydoğu Anadolu Projesi’den sorumlu Devlet Bakanlığı, TBMM Dışişleri Komisyonluğu görevlerinde bulundu.

Kamran İnan,  her Bitlisli gibi bir memleket sevdalısıydı, özüne, köküne, köyüne düşkün, sadık bir vatanperverdi. Fransa Hükümeti’nin kendisine verdiği Legion D’Honeur Nişanı’nı reddetmişti.

Bitlis Eğitim ve Tanıtma Vakfı’nın kuruluş aşamasında büyük destek ve katkıları oldu. Vakfın, vergi muafiyetinden yararlanmasını sağlayan Bakanlar Kurulu Kararı’nın çıkarılması sırasında Devlet Bakanı koltuğunda oturuyordu ve büyük çaba göstermişti. Daha sonra Bitlis Eğitim ve Tanıtma Vakfı’na büyük sayılacak miktarda nakdi yardımda bulunmuştu. Bitlis Eğitim ve Tanıtma Vakfı’nın yayın organı olan BETAV Dergisi’ne sürekli yazılar yazarak, görüşlerini, düşüncelerini, ideallerini, önerilerini Bitlis insanına ve yeni kuşağa aktardı.

Kamran İnan, Bitlis adı ile özdeşleşti, Bitlis denince akla gelen, Kamran İnan denince Bitlis’i çağrıştıran bir marka isim olarak halk nezdinde tescillendi. Devlet adamlığında yansız, tarafsızlık, diplomatlık alanında Türkiye Cumhuriyeti’nin çıkar ve menfaatlerini en üst düzeyde koruyan ve kollayan örnek bir profil çizerek, genç kuşak devlet adamı ve diplomatlara rol model oldu.

Kamran İnan, politik yaşamını noktaladıktan sonra yazdığı çok sayıda kitap ile aktif yaşamında edindiği bilgi birikim ve deneyimlerini gelecek kuşaklara aktarma fırsatı yarattı. Yaşamının son dönemlerinde sağlığının elverdiği sürede çeşitli kurum ve kuruluşlarda konferanslar vererek bilgi ve birikimlerini geniş kitlelere atardı.

Kamran İnan, yaşamının son dönemlerinde sadece Ahlat Gazetesi’ne vermiş olduğu bir röportajda, yürekli ve cesur bir özeleştiride bulunmuştu:

“Her zaman iftihar ettim, Bitlisli olmakla. Her zaman halkımın büyük desteğini gördüm. Ancak Bitlis’in hakkını verdiğimi söyleyemem. Bunun iki sebebi vardır:

Birincisi, zamanımın yüzde seksenini Devletimin dışarıdaki kavgasını vermek, milli menfaatlerimizi savunmakla geçti. Dünyanın her tarafına koşmam gerekti dolayısıyla kendi seçim bölgemi, insanları ihmal ettiğim bir gerçektir.

İkincisi, maalesef benim uzun devlet tecrübemin neticesi  en büyük engel bürokrasidir. Ben bunu Hükümet Üyesi olarak da, senatör ve milletvekili olarak da yaşadım. Maalesef ben, benden öncekiler ve sonrakiler de gereken hizmeti götürebilmiş değildir.

Kamran İnan, zor bir insandı, titizdi, ilkeleri vardı, ilkelerinden taviz vermek doğasına aykırıydı. Bu yüzden  zaman zaman yakırlarına ve çalışanlarına zor anlar yaşatmıştı. Vefatının planını bile önceden yapmış, ne TBMM’de ne de başka bir yerde tören yapılmasını istememişti. Cenazesinin doğduğu topraklara defnedilmesini istedi. O, bir efsaneydi,  yeri kolay kolay doldurulamayacaktır.

Nurlar içinde yatsın…

"BİTLİS’E YAZIK DEĞİL Mİ?.." Gazeteci, Araştırmacı - Yazar: Oktay EKİNCİ

BİTLİS’E YAZIK DEĞİL Mİ?..

Oktay EKİNCİ

Geçen hafta sonu Doğubayazıt Kaymakamlığı’nın ev sahipliğiyle yapılan “Tarih, Kültür ve Sanat” sempozyumundan bir gün önce Metin Sözen ve Doğu’nun en usta sürücüsü  Mustafa Alçın ile birlikte Bitlis’e uğradık…

12 Eylül 2003 sabahı Van’dan yola çıkıp tarih boyunca “Anadolu’nun Denizi” olmanın gizemini taşıyan Van Gölü kıyısından Akdamarı seyrettikten sonra 2235 metredeki “Kuzgunkıran Geçidi”ne tırmandık…

Batıdan gelen yağmur bulutlarını buradan Van’a geçirmeyen aynı dağların ardındaki ünlü tütün tarlalarını da Bitlis İline armağan eden iklim değişikliğini, doğanın yeşil örtüsüne hayran kalarak yaşadık…

Yeniden deniz kıyısına inerek Tatvan’a vardığımızda ise artık 25 km kalan Bitlis’e kavuşmak üzere olmanın heyecanı öyle kısa sürdü ki, daha kente girer girmez bir garip olduk ve ayrılana kadar da içikiz daraldı…

KALEYE “ABANAN” BİNALAR…

Kentin kurulduğu derin vadiyi yaratan Bitlis Çayı, tarih boyunca Doğu Anadolu ile Güneydoğu Anadolu uygarlıkları arasındaki yegane “ulaşım ve taşınma yolunu” sağlamanın gururunu bile çoktan unutmuş görünüyor…

Antik çağlar bir yana, 1085’te Melikşah’ıh Selçuklu’ya  kazandırmasına  kadar Arap ve Bizans uygarlıklarıyla bezenen, Dilmaçoğlu Beyliği’ni ağırladıktan sonra da 1540’lardan sonra Osmanlı kimliğiyle vadiyi süsleyen Bitlis, 1230’lardaki Moğol yağmasından bu yana ikinci büyük tahribatını da sanki şu son “apartmanlaşma talanıyla” yaşıyor…

O kadar ki, örneğin 2700 yıllık Urartu temelleri üzerinde yükselen ve Büyük İskender’in komutanlarından Badlis’in İ.Ö. 332’de inşa ettiği “Bitlis Kalesi” bile artık adını verdiği kentten herhalde “nefret” ediyor olmalı…

Çünkü azman ve çirkin betonarme binalar güzelim tarihi vadiyi doldurmakla kalmamışlar. Bitlis Çayı’nın iki kolu Rabat ve Kosur’un birleştiği yerde, anıtsal bir kayalık üzerinde yer alan görkemli “İçkale” sularına bile “yaslanarak” yükseliyorlar..

Aynı vadide, yine Bitlis’in dünyadaki en güzel “köprüler kenti” olarak nam salmasına neden olan “akarsu güzergahı” da benzer apartmanlar tarafından çoktan “yok edilmiş” durumda… Bu çayın ve eski köprülerin “kent kültürü ve yaşam kaynağı” olduğunu özemsemeyip, korumak yerine betonla kaplayanlar, berbat ve kimliksiz birçok katlı yapılaşmayı da tam “tam üzerinde” gerçekleştirmişler. Şimdi sular bu binaların altından geçerken, yer yer üzeri açık kalan boşluklardan “Bitlis Çayı”nı sadece “çöp ve mikrop kanalı” olarak seyrediyoruz.

“BEŞ MİNARE GÖRÜNMÜYOR…”

İşte bu yürek burkan görüntü içinde yolumuzu şaşırıp, “dönülmez” işaretini de göremeyince, “ters yöndesiniz” diyerek “yasal işlem” yapmaya hazırlanan trafik polisine ister istemez dedim ki; “Bu kentin neresi düz ve yasal ki?..”

Örneğin “dere üzerindeki” apartmanları acaba hangi tapu ve hangi ruhsatla yapmışlar?.. Tarihi kale duvarına “abanan”, eldeki son anıtsal yapıları kuşatan, ünlü “Bitlis’te Beş Minare”  türküsüne de ilham veren tarihi camileri bile gözden tümüyle ırak kılan bu apartmanlar hangi “çağdaş planlama” anlayışının ürünüdür?..

Bu soruları da merak ederek Hükümet Konağı’na girdiğimizde aynı pislik ve bakımsızlığın “diz boyu” olduğunu görüyoruz.

Devletin kente “örnek” olması gereken bu en önemli binasında, valilik bölümü dışındaki tuvaletler bozuk; lavabolar tıkalı ve ağzına kadar kirli su dolu; ortalık ise ilkel ve rezalet halde…

Bitlisliler kimlik değerlerinden galiba bir tek “büryan”ları ile büryan suyunda pişirilen “avşor” adlı sebze türlüsüne değer veriyorlar. Eğer onları tadıp da açlığımızı “yerel” lezzetle gidermiş olmasaydık, bu yazı daha da ağır olacaktı…

Yazık değil mi bu “efsanevi” kentimize?..

"AHLAT’I ARTIK BEKLETMEYİN…" & "GÖRMÜŞ GEÇİRMİŞ AHLAT", Oktay EKİNCİ

AHLAT’I ARTIK BEKLETMEYİN…

Oktay EKİNCİ

Okumuş yazmışlarımızın “Anadolu” gezilerine ilgileri arıyor… Böylece; “Türkiye’yi tanımadan Avrupa görmüşlüğün”  o çekilmez nutukları da sanki azalıyor…

            Hatta, kimi aydınlarımız da; “Amerika’da bakın nasıl?” diye söze girmek yerine, “Anadolu’da bir gelenek var…” diyerek konuşmayı sever oldular… Çağdaş uygarlık için bile “binyılların yarattığı” kültür birikimlerimizin değerini artık herkes kabul ediyor…

            Bu sevindirici gelişmeye “tarihsel yörelerimizi” tanıtarak  ve gezdirerek katkıda bulunanlarımızın, “Anadolu’ya karşı sorumlulukları” var… Kültürel coğrafyamızı “okul” olarak kucaklayan akademisyenler, mimarlar, arkeologlar, sanat tarihçileri, şehirciler ve tüm aydınlarımız da bu büyük sorumluluğa ortaklar…

            Çünkü, bir bölgedeki ziyaret odağının hemen yanı başında bulunan başka bir uygarlık merkezini ihmal ettiğimiz zaman, “Anadolu’daki kültürel birikimlerimiz” açısından da eksik bilgi ve gözlemler yaratabiliyoruz…

AKDAMAR’IN KARŞISINDA…

            İşte bu “vefasızlığın”, belki de en çok yaşandığı bölgelerimizden biri de “Van Gölü” havzası… Örneğin Akdamar Adası’na gösterilen ilginin yanında yıllardır hep “gözardı” edilen çok özel ve çok önemli uygarlık merkezlerimizden biri ise “Ahlat”…

            Van Gölü’ne, sadece uçsuz bucaksız maviliği ve altın kumlu plajlarıyla değil, çevresindeki tarihsel yerleşmeleriyle de “Doğu Anadolu’nun denizi” denilmesine haklılık kazandıran Ahlat,  yaklaşık 2900 yıl önceki ilk “Urartu” yerleşiminden bu yana aynı havzanın “yaşama” merkezi…

            Üstelik, Bizans döneminde “Khlat”, Ermeni Krallıkları zamanında “Hlat”, Süryanilerin dilinde “Khelath”, Arapların egemenliğinde “Halat” ve 12. yüzyılda Türk kenti olunca da “Ahlatşahların” başkenti “Ahlat” denilerek, binyılların tanıklığını da “bugünkü adıyla” sürdürmüş bir kent…

            Tarihi yaşayarak yazan seyyahlar, İslam dünyasının en parlak kentleri için söylenen; “Kubbetü-l İslam” unvanının Ahlat’a da verildiğini belirterek; halkın yüzlerce yıl Arapça, Farsça, Ermenice ve Türkçe konuştuğunu anlatıyorlar…

Gölden gerideki kayalara oyulmuş en eski evlerinin duvarlarında bile “tavus kuşu” resimleri var. Osmanlı döneminde göl kıyısındaki “Hisar”ı da eklenince, tarihi kentin “yalı”sı da oluşmuş ve bu güzelliği şiirlere, türkülere yansımış…

‘UNESCO’NUN MİMARLARI…

            İşte böylesi bir geçmişi “belgeleyen” Ahlat’taki anıtsal mimariyi ve göle doğru akan “gizemli peyzajı” gördüğünüz zaman ise, örneğin UNESCO Dünya Mirası listesinde yer alan “Divriği (Sivas) Ulu Camisi ve Darüşşifası”nın mimarının neden “Ahlat’lı Hürremşah” olduğunu daha iyi kavrıyorsunuz.

            Her biri başlı başına birer “mimari akıl ve zarafet” örneği olan tarihi kümbetlerle birlikte 12. ve 15. yüzyıl dönemine ait “Selçuklu Mezarlığı”ndaki 210 dönüme yayılan  etkileyici büyüklükleri tanımlamak bile olanaksız… 

            Bazıları 4 metreyi aşan yükseklikteki, çoğu insan boyunda sayısız “heykelsi” mezar taşı, güneş Van Gölü’nü efsanevi görüntüleriyle terk ederken sanki karanlıkları bile “aydınlatan” duruşlarıyla geceyi karşılıyorlar… Blok taşlardan sandukaların iki başlarına dikilmiş bu “şahideler”in üzerinde, “Şaman” kültüründen miras “ejder”lerden tutun, Selçuklu’ya has bitkiler ve geometrik motifler, hatta ünlü “Ahlat taşını” böylesi anıtlara dönüştüren ustaların imzaları ve kimlik bilgileriyle de birlikte, birer “tarih kitabı” gibiler…

            İşte bu “dersi”de alabilmek için, örneğin bundan böyle Van Gölü’ne gidip de elbette ki Tuşpa’yı gördükten sonra mutlaka “karşı kıyıda bekleyen”lerimizi de sevindirmek gerekiyor…

            Çünkü Ahlat varken, Akdamar bir yana, aynı denizde belki de hiç kimse yoktu…

GÖRMÜŞ GEÇİRMİŞ AHLAT

Oktay EKİNCİ

Bitlis’teki “Eren Üniversitesi”ne bağlı “Ahlat Meslek Yüksekokulu”, aynı coğrafyanın kültür derinliklerini belgeleyen böylesine eşsiz bir tarih dersine de kucak açacağını acaba tahmin edebilir miydi?... 

Halk arasında “Anadolu’nun denizi” denilen Van Gölü kıyısındaki Büyük Selçuklu Oteli’nde ağırlanan sempozyum katılımcıları, böylesine kimlikli ve gururlu bir kentle tanışacaklarını acaba biliyorlar mıydı? Ve bu tarihsel buluşmaya  17-21 Haziran’da ev sahipliği yapan Bitlis Valisi Mevlüt Atbaş, Ahlat Kaymakamı Bilal Şentürk, Eren Üniversitesi Rektörü Prof.Dr.Hasan Ceylan ile Belediye Başkanı Mevlüt Gülmez, böylesine “erdem”li bir geçmişe sahip çıkmanın “kamusal heyecanı”nı, daha önce yaşamışlar mıydı? Van Gölü sempozyumlarının önderi Prof.Dr. Oktay Belli, bu coşkuyu kendisiyle birlikte tüm emeği geçerlere armağan etmekle kalmadı; tarihin en bilinmezlerini “bilinir”kılan sunumlarıyla Ahlat’ı adeta bir “dünya akademisi”ne dönüştüren katılımcılara unutamayacakları birlikteliklerin en anlamlısını da yaşatmış oldu. Van Gölü’nün dili olsaydı, aynı anlamı belki de şöyle özetlerdi: “Benimle bütünleşen’ doğal güzelliklerinin sarmaladığı akıl ve emek birikimlerinin çağlar boyu yarattığı kültür zenginliği’ni anımsamak kadar kutsal bir buluşma başka ne olabilir ki?...”

KÜLTÜRLERİN GÖL’Ü

Ahlat’taki bu “kutsal” birlikteliğe katılabilmek için, Mimarlar Odası Van Şube Başkanı Şahabettin Öztürk’le birlikte Van Gölü’nü kuzeyden dolaşıyoruz. Muradiye’yi geçerken solumuzda kalan gölün kıyısındaki Adır Çeşmesi ile açıklardaki Adır Adası’nın önemini anlatan Öztürk, buradaki Lim Manastırı’nın da Akdamar gibi ilgi beklediğini anımsatıyor. Van Gölü’ndeki Çarpanak Adası ile Kuzu Adası’nda da manastırları ve şapelleri olan eski yerleşim kalıntıları var. Göl bu niteliğiyle sadece çevresindeki değil; deyim yerindeyse “içi”ndeki uygarlık değerleriyle de Doğu Anadolu kültürlerinin beşiği konumunda…  Nitekim kuzey kıyısındaki Ünseli’den geçerken burada doğan Yaşar Kemal’i anmakla kalmıyoruz; köyün geleneksel dokusundan tarihsel mimarlık kültürünü de okuyoruz.
Kıyıdaki Alparslan Öğretmen Okulu ise geçmişteki Köy Enstitülerini anımsatıyor. Yol üzerindeki Erciş, ünlü halk ozanı Emrah ile sevgilisi Selvi’nin heykelleriyle bezenmiş…

15.yy’a ait Kadem Paşa Kümbeti, ilçenin göz bebeği… Çelebibağ mevkiindeki Eski Erciş’te yapılan kazılarda ise Selçuklu dönemi belgeleniyor. Yüksekliği 4058 metreyi bulan Süphan Dağı’na yaslanarak yaşanmış bütün bu kültürlerin bölgedeki diğer zenginlikleri arasında Akçaova’daki kümbetler, Adilcevaz’daki Urartulardan kalma Kef Kalesi, Ulu Cami ve 16. yy’ın ürünü Zalpaşa Camisi, yol üzerindeler... Yörede “kayısı”ya “erik” deniyor.. Bu nedenle Şahabettin Öztürk’ün doğduğu Erikbağı Köyü’de bir kayısı ve üzüm cenneti. Ne var ki uğramaya artık zaman kalmadığından, doyumsuz bir kültür yolundan hızla geçerek Ahlat’a varıyoruz. Aynı günün akşam saatlerinde ünlü Selçuklu Mezanlığı’ndan başlayan gezide ise tüm Van Gölü Havzası’nın her yönüyle kültür başkenti olan çok özel bir yerleşmede bulunduğumuzu anlıyoruz…

ŞAMAN VE BUDİST İZLER…

Ahlat’taki tarih turumuza, arkeolojik kazıların bilimsel başkanı Doç.Dr.Nakış Karamağaralı’nın eşlek etmesi büyük şanstı. Hayranlıkla izlenen antik eşyaların, her biri sanat tarihine geçen eserlerin ve efsanevi ustalara ait yapı kalıntılarının, kendi dönemlerine ait insan ilişkilerini betimleyen öyküleriyle birlikte incelenmesi bir başka oluyor... Yaklaşık 50 bin metrekareye yayılan kazılar, ülkemizdeki en geniş arkeolojik araştırma alanını oluşturuyor. Ahlat Müzesi, alçakgönüllü bir mekanda insanı binyıllar öncesine götürüyor. Özellikle Selçuklularla birlikte Orta Asya’dan uzanan Türk kültür birikimlerini kente kazandıran anıtsal mezarlar, kümbetler, çini fırınları, hamamlar, köprüler ve yaşanmışlıkların her türlü ürünleri, “Şaman” ve “Budist” inançların simgesel bezemelerini Anadolu’yla tanıştırıyor…
Kentteki 6 Selçuklu mezarlığından en büyüğü olan 250 bin metrekarelik Meydanlık Mezarlığı, Selçukluların daha ilk dönemlerinden itibaren ne denli yüksek bir kültür zenginliğiyle Anadolu uygarlıklarına katıldığını gösteren eşsiz bir bellek hazinesi… Bazıları 4 metreyi bulan ve Budizm’de “evren”i simgeleyen ejderha başlarıyla bezeli heykelsi mezar taşlarındaki yazılardan, yine Anadolu’nun bir çok bölgesindeki ünlü yapılara imza atmış Ahlat’lı mimarların, matematikçilerin, fizikçilerin, hatta “devrin bülbülü” tanımıyla ses sanatçılarının, müzisyenlerin ve bunlarla birlikte devlet adamlarının, kahramanların, komutanların, burada gömülü oldukları anlaşılıyor…

TARİHSEL GARNİZON

Alparslan, 1071’de Malazgirt Ovası’nda kazandığı savaşa hazırlanmak için garnizon merkezi olarak Ahlat’ı seçmiş. Büyük zaferi izleyen “Ahlat Şahlar” döneminde, “altın çağ”ını yaşayan kent, Belh ve Buhara ile birlikte “Kubbet-ül İslam” olarak anılır. Ortaçağın en görkemli kentleri Bağdat, Halep, Şam, Kahire, Musul kadar nam salar… Ahlat, Moğolların 1258’deki işgal ve yağmasından sonra bir daha o muhteşem yıllarına geri dönemedi…

Ahlat Kültür Sanat ve Çevre Vakfı Başkanlığı: "AHLAT ADININ YÜCELTİLMESİNE KATKILAR SAĞLAYAN" Kenan Mümtaz AKIŞIK'a "TEŞEKKÜR PLÂKETİ" verdi.

"BİTLİS PLATFORMU" Ahlat Kültür Sanat ve Çevre Vakfı Ankara’da "Bitlis Platformu" Toplantısı Düzenledi.

BİTLİS PLÂTFORMU

Ahlat Kültür Sanat ve Çevre Vakfı’nın Ankara’da düzenlediği “Bitlis Platformu’na hemşehrilerimizce gösterilen büyük ilgi ve katılım yanında konuşmacıların Bitlis’in ve Bitlislilerin sorunlarına yaklaşımları, çözüm önerileri her kesimi memnun ettiği gibi takdir topladı.

Vakfın bu başarılı çalışmalarından dolayı Yönetim Kurulu Başkanı Sayın İlhami Nalbantoğlu’nu tebrik ediyor, teşekkürlerimle birlikte bu tür çalışmalarının devamını diliyorum.
Bitlis Platformu’na katılımlarıyla onur veren ve yaptığı açıklamalarla Bitlis’in ve Bitlislilerin sorunlarını çok iyi bildiğini gördüğümüz Bayındırlık ve İskan Bakanı Sayın Zeki Ergezen’e önce teşekkür ediyor ve başarı dileklerimizi sunuyorum. Bitlis’in sorunlarına yaklaşımındaki samimiyetiyle de bizlere moral verdiğini “Ben Ahlatlıyım, Ben Hizanlıyım, ben Tatvanlıyım demek yerine Ben Bitlisliyim, Ben Türkiyeliyim” şeklindeki konuşmasıyla da halkımızın takdirlerine mazhar olduğunu açıklamak istiyorum.
Bitlis’in il içi ve köy yolları, Tatvan-Ahlat-İran demiryolu, Bitlis Havaalanı, Göl ulaşımı ve deniz otobüsleri, ilköğretim ve lisilerimizdeki öğretmen, ders araç-gereç ihtiyacı, Bitlis Üniversitesi, özelleştirme kapsamına alınan Bitlis Sigara Fabrikası, sit alanı içinde kalan evlerimiz, halkımızın konut ihtiyacı ve toplu konut projesi, bürokratlarımızın yükselme ve atanmaları, halkımıza aş ve iş gibi sorunların gündeme getirildiği, çözüm ve önerilerle çare arandığı bu toplantıda, görüş öneri ve deneyimlerinden yararlanmak üzere konuşmalarını iszediğimiz bir kısım hemşehrilerimiz, Ahlat Kültür Sanat ve Çevre Vakfı’nın tutanaklarını kitap olarak yayınladığı zaman bunları hepimiz tanıyacağız.Bu tür toplantılarda Bitlis ve Bitlisliyi seviyorsanız lütfen konuşmalarınızı orada konuşma yapanlar düzeyine çıkarınız.
Mesela; Türkiye Vergi Rekortmeni BETAV’ın Yönetim Kurulu Başkanı, Türkiye’nin büyük işadamlarından değerli hemşehrimiz Sayın Cemil ÖZGÜR Bey’in Bitlis Milletvekili Sayın Abdurrahim AKSOY Bey’in, Bitlis milletvekili Sayın Vahit KİLER Bey’in, Bitlis’in yetiştirdiği Türkiye ve Avrupa düzeyinde çok değerli işadamı, BETAV’ın İstanbul Yönetim Kurulu Başkanı kıymetli hemşehrimiz Sayın Ahmet EREN Bey’in daha söyleyebileceğimiz onlarca hemşehrimizin konuşmalarını örnek alınız. Zamanın elvermemesi nedeniyle toplantıda tartışalamayan birkaç konu hakkında kısaca görüşlerimizi açıklayalım.
Hidroelektrik santralı Bitli dere ve çay sularının birleştiği Ağaçköprü-Avavakfe, Sarıkonak-Narlıdere yerleşim merkezlerinin uygun görülecek merkezlerinden uygun görülecek bir yere yapılacak bir barajla suların enerji üretimine dönüştürülmesi yolları araştırılmalı, yapılacak baraj ve hidroelektrik santralının karlılığı, kısaca fizıbıl olup olmadığı incelenmeli ve projenin karlılığı halinde bu yatırımın finansmanı için Dünya bankası veya diğer uluslararası finans kuruluşları kaynaklarından yararlanma yolları aranmalıdır.Sayın Valimizin bu önerimize sıcak bakacağını en azından bu konuda bir fizibilite raporu yaptıracağına inanmaktayız.
Oldukça zengin madensuyu, içme ve kaplıca kaynaklarına sahip olmamıza rağmen modern anlamda bir tesis bulunmadığından bu değerli Varlıklarımızdan istenilen ölçüde verim elde edilememektedir. İş adamı ve girişimcilerimizin dikkatlerini bu kaynaklarımıza çekmek istiyoruz. Herhangi bir pazar sorunu olmayan bu kaynaklarımızın yerlerini, özelliklerini, debilerini ve her türlü teknik verileri sunabilecek yetişmiş elemanlarımız bulunmaktadır.
Kamuya hizmet sunan bürokratlarımızın sorunlarına da değinmek istiyoruz. Çok çalışkan, değerli, bilgi birikimi ve deneyimleri yüksek dürüst hemşehrilerimiz kamudaki çeşitli kurum ve kuruluşlardaki görevlerde ülkemize hizmet etmektedirler. Bireysel beceri ve yetenekleriyle belirli bir düzeye gelebilmeyi başaran bu hemşehrilerimizin daha üst görevlere çıkabilmeleri için mutlaka desteklenmkelidirler.
Bilinmelidir ki ülkemizde veya dünyada üst düzey yönetici olabilmek için bazı lobilerin desteğini almak gerekiyor. Ayrıca bir bilgiye, beceriye gerek yoktur.
Ahlat Kültür Sanat ve Çevre Vakfı, 5 Nisan 2003 tarihinde, her kesimin katılımıyla gerçekleşen  “Bitlis Platformu” adındaki toplantıyı yapmakla bir ilke imzasını atmıştır. Tüm sorunlar masaya yatırılmış, çözümler dile getirilmiştir. Toplantıya katılım sağlayan ve en samimi duygularını, görüşlerini sergileyen konuşmacıların, dile getirdikleri, söz verdikleri, taahhüt ettikleri hususlara uyacakları konusunda en küçük bir kuşkumuzun olmadığını belirtiyor. Emeği geçen, destek veren herkesi yürekten kutluyoruz…

"AKSAV 21 YAŞINDA" AHLAT KÜLTÜR SANAT VE ÇEVRE VAKFI 1996 YILINDA ANKARA’DA KURULDU…

AKSAV 21 YAŞINDA

AHLAT KÜLTÜR SANAT VE ÇEVRE VAKFI 1996 YILINDA ANKARA’DA KURULDU…

Ahlat Kültür Sanat ve Çevre Vakfı’nın Kuruluş Kararı 27.03.1996 tarihli ve 22593 sayılı Resmi Gazete’de yayımlandı. AKSAV kısa adı ile anılan Vakıf, kuruluşunu takiben  17 adet kitap yayımlayarak bir ilk’e imza attı. Ahlat Kültür Sanat ve Çevre Vakfı, yurt içinde 16, yurtdışında 2 sergi açarak, kuruluş amacına yönelik olarak  Ahlat, Bitlis ve yörenin tanı amacıyla 18 sergi  açarak büyük bir hizmeti yerine getirdi.

Yüzüncü sayısını yüz sayfa,  iki yüzüncü sayısını otuz sayfa olarak iki  “özel sayı”nın yanı sıra, 201 inci sayısını yayımlayarak bir başka ilk’e imzasını attı. Gerçekleştirdiği kültürel etkinliklerle, katılım sağladığı sempozyumlar, seminerler, akademik toplantılar, konferanslar ile Yöresinde başka hiçbir Sivil Toplum Kuruluşuna nasip olmayan bir başarıyı tek başına gerçekleştirdi.

Ahlat Kültür Sanat ve Çevre Vakfı, Almanya’nın Berlin  Kentinde ve İran’ın Tebriz Kentinde gerçekleştirmiş olduğu sanatsal etkinliklerle Ahlat ve Bitlis adını uluslararası platformlara taşıyarak üstlenmiş olduğu misyonu başarı ile yerine getirmiştir. Ahlat Kültür Sanat ve Çevre Vakfı, bundan böyle "Web Haber Portalı" ile de sizlerle olacak, daha hızlı, daha seri, daha doğru haberlerle sizi bilgilendirecek. 

ADRES: ahlat-aksav.blogspot.com.tr

DURUM

Değerli okuyucularımız,

Gazetemizin 200’üncü sayısı beklenenin çok üzerinde bir ilgi gördü, bu da bizim doğru yolda olduğumuz anlamında bizi yüreklendirdi. Okuyucularımız açık yüreklilikle bizden 100. Sayı ayarında bir gazete beklediklerini belirttiler. Bunu biz de çok arzu ediyorduk, ne var ki zaman darlığı sebebiyle bunu gerçekleştiremedik. Üzgünüz.

Değerli okuyucularımız,

Uzun bir süredir Gazetemizin İnternet Portalı saldırıya uğramış ve yayınımız kesilmişti. Bu açığı kapatmak için günlerdir uğraşıyor ve sizlere elektronik ortamda hizmet verebilmek için çaba gösteriyoruz. Bundan böyle daha zengin bir içerikle sizlerle olacak, istekleriniz, tercihleriniz doğrultusunda daha kapsamlı, daha ilginç konularda sizlere hizmet vereceğiz.
***